Adem mijn vriend
En dan voor jou maar
eerst nog de bomen begroeten
de straten en grachten;
eerst nog de lucht omarmen
het huis bewonen, knielen
de aarde aanbidden en kussen.
En dan voor jou maar
niet het juiste moment laten
passeren, de tijd lijmen
de dagen vergeten vergeten
de wachtende maaltijd
telkens weer opdienen.
En dan voor jou maar
ogen ontvangen en keren
naar ergens; waakzaam de
stilstaande jager die omarmt
waar hij beweging vermoedt,
zich uitstrekt in wat niet loslaat.
En dan voor jou maar
het licht in je ogen, de geur
van je lijf, de smaak van je
spraak, hoe je wegkijkt
terugkomt, de hand
die zich streelt, die je aanraakt.
Maar dan met jou en
altijd met jou
zoals toen en erna, later;
het gewicht van de leegte
had zich voortijdig bedacht.
Adem mijn vriend, adem.
Meindert
Boersma
(De regel ‘niet het juiste moment laten passeren’
is ontleend aan Pascal Mercier: Perlman’s zwijgen, deel 1,
hfdst 1)
(Met dit gedicht won ik een tweede prijs op een poëziemanifestatie in de Openbare bibliotheek in Utrecht)
(Met dit gedicht won ik een tweede prijs op een poëziemanifestatie in de Openbare bibliotheek in Utrecht)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten